We Love God!

God: "I looked for someone to take a stand for me, and stand in the gap" (Ezekiel 22:30)

God’s plan from the beginning has been for one man and one woman to become one flesh in the covenant of marriage. When no suitable helper was found for Adam, the Lord God made a woman (Gen. 2:20, 22). She was bone of his bone and flesh of his flesh, and the two became one flesh (Gen. 2:23–24). God made the man and the woman to fit together, quite literally. In the creation, God intended for man and woman to exist in a state in which they could enjoy one another in an exclusive, lifelong “one flesh” union that would result in “filling the earth.” This kind of union only comes about in a heterosexual marriage.
Kevin DeYoung

God, apart from Christ, is an angry, offended Sovereign. Unless we behold Him in and through Christ, the Mediator, the terrors of His Majesty would overwhelm us. We dare not approach the Father except in Christ because of our sins. We first fasten our eyes upon Christ, then upon the Father. If Christ does not bear our guilt and reconcile us unto God, we perish! Before any man can think to stand before the face of God's justice or be admitted to the secret chamber of God's mercy or partake of the riches of His grace, he must look to the Mediator, Christ Jesus.
Stephen Charnock

Bible – cebuano – Zechariah Chapter 2:1-13.

Index: Cebuano Bible

 

Zechariah 2

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]

2:1 ¶ Ug akong giyahat ang akong mga mata, ug nakita ko, ug ania karon, ang usa ka tawo uban ang lubid nga igsusukod diha sa iyang kamot.

2:2 Unya miingon ako: Asa ikaw paingon? Ug siya miingon kanako: Sa pagsukod sa Jerusalem, aron sa pagpakisayud kong unsay gilapdon niana, ug unsay gitas-on niana.

2:3 Ug, ania karon, ang manulonda nga nakigsulti kanako miadto, ug ang lain nga manulonda migula sa pagtagbo kaniya,

2:4 Ug miingon kaniya: Dalagan, sultihi kining batan-ong lalake, nga magaingon: Ang Jerusalem pagapuy-an sama sa kabalangayan nga walay mga kuta, tungod sa panon sa mga tawo ug sa kahayupan didto.

2:5 Kay ako, nagaingon si Jehova, mahimo alang kaniya nga usa ka kuta nga kalayo nga maglibut, ug ako mahimo nga himaya sa taliwala niya.

2:6 ¶ Ho! ho! kumalagiw kamo gikan sa yuta sa amihanan, nagaingon si Jehova; kay gihatag ko kamo ingon sa upat ka mga hangin sa kalangitan, nagaingon si Jehova.

2:7 Ho Sion, kumalagiw ka, ikaw nga nagapuyo uban sa anak nga babaye sa Babilonia.

2:8 Kay mao kini ang giingon ni Jehova sa mga panon: Sunod sa himaya gipadala ako niya ngadto sa mga nasud nga nanagtulis kaninyo; kay siya nga nagahilabut kaninyo, nagahilabut sa kalimutaw sa iyang mata.

2:9 Kay, ania karon, ako magawarawara sa akong kamot sa ibabaw nila, ug sila mahimo nga usa ka binihag niadtong mga nanag-alagad kanila; ug kamo makaila nga si Jehova sa mga panon maoy nagsugo kanako.

2:10 ¶ Pag-awit ug pagmaya, Oh anak nga babaye sa Sion; kay, ania karon, ako moanhi, ug ako mopuyo sa imong taliwala, nagaingon si Jehova.

2:11 Ug daghang mga nasud nga moipon kang Jehova niadtong adlawa, ug mahimo nga akong katawohan; ug ako mopuyo sa taliwala nimo, ug ikaw makaila nga si Jehova sa mga panon maoy nagsugo kanako nganhi kanimo.

2:12 Ug si Jehova magapanunod sa Juda ingon nga iyang bahin sa yutang balaan, ug magapili pa sa Jerusalem.

2:13 Paghilum, tanan nga unod, sa atubangan ni Jehova; kay siya nahigmata gikan sa iyang balaan nga puloy-anan.