We Love God!

God: "I looked for someone to take a stand for me, and stand in the gap" (Ezekiel 22:30)

We need to draw our assurance from faith in the facts of Scripture and not from our works. Works or the biblical changes that occur in our lives as a result of the grace of God can confirm the reality of our life with God. We must be ever so careful, however, in making such subjective ground the basis of our assurance, for when a believer is out of fellowship he or she can have the appearance of an unbeliever especially if the condition lasts for any length of time.
J. Hampton Keathley

An additional impetus to our unity among diversity is that of the projected makeup of the future kingdom. It is glorious in its admixture of those from “every tribe and tongue and people and nation” (Rev. 5:11). We cannot, must not, live contrary to our final convergence in Christ. In the ugly old slavery of early America, the schizophrenia about this was incredible. There were blacks and whites who would not dream of worshipping as equals (though they were sometimes in the same building), yet at the same time would hold the doctrinal verity that all colors would be in heaven together some day. This was entirely incongruous. We are called to experience in this life as much of the spirit that will characterize us in the new earth as is possible. The ideal of heaven is always to be the pursuit of earthbound believers. “Your will be done, on earth as it is in heaven” (Matt. 6:10). We cannot pray for the Kingdom to come and not relish what that coming Kingdom means. Our community of believers is to be a living demonstration of the power of the cross and also of the purified Bride who awaits the wedding. We are denying our future calling to fail in this area. We are smearing our reputation and throwing dirt on our bridal gown.
Jim Elliff

Bible – Greek OT (Septuagint/LXX) UTF8 Deuteronomy Chapter 17:1-20.

Index: Greek OT (Septuagint/LXX) UTF8

 

Deuteronomy 17

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]

17:1 ου θυσεις κυριω τω θεω σου μοσχον η προβατον εν ω εστιν εν αυτω μωμος παν ρημα πονηρον οτι βδελυγμα κυριω τω θεω σου εστιν

17:2 εαν δε ευρεθη εν σοι εν μια των πολεων σου ων κυριος ο θεος σου διδωσιν σοι ανηρ η γυνη οστις ποιησει το πονηρον εναντιον κυριου του θεου σου παρελθειν την διαθηκην αυτου

17:3 και ελθοντες λατρευσωσιν θεοις ετεροις και προσκυνησωσιν αυτοις τω ηλιω η τη σεληνη η παντι των εκ του κοσμου του ουρανου α ου προσεταξεν

17:4 και αναγγελη σοι και εκζητησεις σφοδρα και ιδου αληθως γεγονεν το ρημα γεγενηται το βδελυγμα τουτο εν ισραηλ

17:5 και εξαξεις τον ανθρωπον εκεινον η την γυναικα εκεινην και λιθοβολησετε αυτους εν λιθοις και τελευτησουσιν

17:6 επι δυσιν μαρτυσιν η επι τρισιν μαρτυσιν αποθανειται ο αποθνησκων ουκ αποθανειται εφ’ ενι μαρτυρι

17:7 και η χειρ των μαρτυρων εσται επ’ αυτω εν πρωτοις θανατωσαι αυτον και η χειρ παντος του λαου επ’ εσχατων και εξαρεις τον πονηρον εξ υμων αυτων

17:8 εαν δε αδυνατηση απο σου ρημα εν κρισει ανα μεσον αιμα αιματος και ανα μεσον κρισις κρισεως και ανα μεσον αφη αφης και ανα μεσον αντιλογια αντιλογιας ρηματα κρισεως εν ταις πολεσιν υμων και αναστας αναβηση εις τον τοπον ον αν εκλεξηται κυριος ο θεος σου επικληθηναι το ονομα αυτου εκει

17:9 και ελευση προς τους ιερεις τους λευιτας και προς τον κριτην ος αν γενηται εν ταις ημεραις εκειναις και εκζητησαντες αναγγελουσιν σοι την κρισιν

17:10 και ποιησεις κατα το πραγμα ο εαν αναγγειλωσιν σοι εκ του τοπου ου αν εκλεξηται κυριος ο θεος σου επικληθηναι το ονομα αυτου εκει και φυλαξη σφοδρα ποιησαι κατα παντα οσα εαν νομοθετηθη σοι

17:11 κατα τον νομον και κατα την κρισιν ην αν ειπωσιν σοι ποιησεις ουκ εκκλινεις απο του ρηματος ου εαν αναγγειλωσιν σοι δεξια ουδε αριστερα

17:12 και ο ανθρωπος ος αν ποιηση εν υπερηφανια του μη υπακουσαι του ιερεως του παρεστηκοτος λειτουργειν επι τω ονοματι κυριου του θεου σου η του κριτου ος αν η εν ταις ημεραις εκειναις και αποθανειται ο ανθρωπος εκεινος και εξαρεις τον πονηρον εξ ισραηλ

17:13 και πας ο λαος ακουσας φοβηθησεται και ουκ ασεβησει ετι

17:14 εαν δε εισελθης εις την γην ην κυριος ο θεος σου διδωσιν σοι εν κληρω και κληρονομησης αυτην και κατοικησης επ’ αυτης και ειπης καταστησω επ’ εμαυτον αρχοντα καθα και τα λοιπα εθνη τα κυκλω μου

17:15 καθιστων καταστησεις επι σεαυτον αρχοντα ον αν εκλεξηται κυριος ο θεος σου αυτον εκ των αδελφων σου καταστησεις επι σεαυτον αρχοντα ου δυνηση καταστησαι επι σεαυτον ανθρωπον αλλοτριον οτι ουκ αδελφος σου εστιν

17:16 διοτι ου πληθυνει εαυτω ιππον ουδε μη αποστρεψη τον λαον εις αιγυπτον οπως πληθυνη εαυτω ιππον ο δε κυριος ειπεν ου προσθησετε αποστρεψαι τη οδω ταυτη ετι

17:17 και ου πληθυνει εαυτω γυναικας ουδε μεταστησεται αυτου η καρδια και αργυριον και χρυσιον ου πληθυνει εαυτω σφοδρα

17:18 και εσται οταν καθιση επι της αρχης αυτου και γραψει εαυτω το δευτερονομιον τουτο εις βιβλιον παρα των ιερεων των λευιτων

17:19 και εσται μετ’ αυτου και αναγνωσεται εν αυτω πασας τας ημερας της ζωης αυτου ινα μαθη φοβεισθαι κυριον τον θεον αυτου φυλασσεσθαι πασας τας εντολας ταυτας και τα δικαιωματα ταυτα ποιειν

17:20 ινα μη υψωθη η καρδια αυτου απο των αδελφων αυτου ινα μη παραβη απο των εντολων δεξια η αριστερα οπως αν μακροχρονιση επι της αρχης αυτου αυτος και οι υιοι αυτου εν τοις υιοις ισραηλ