We Love God!

God: "I looked for someone to take a stand for me, and stand in the gap" (Ezekiel 22:30)

Any honest evaluation of the New Testament evidence reveals that the apostles were a unique group of men, hand-picked and personally commissioned by the Lord Jesus Himself to lay the doctrinal foundation for the church, with Christ as the cornerstone. No one alive today can possibly meet the biblical criteria required for apostleship. And even in the first century, when all agree the miraculous gifts were fully operational, only a very select group of spiritual leaders were regarded as apostles.
John MacArthur

The glorious good news of the gospel is that the sin-devastated relationship between lost sinners and the holy God can be restored. That at first glance seems impossible. God’s perfect, infinite, righteous justice demands the punishment of all who violate His law. Standing before the bar of His justice are helpless, guilty sinners, unable either to satisfy God or to change their condition. But through God’s plan of reconciliation all the hostility, animosity, and alienation separating the Holy One and sinners vanishes, and those who were once His enemies become His friends. The high calling and noble privilege of preaching this message of reconciliation is the most important duty in the world, since it deals with eternal destinations.
John MacArthur

Bible – Greek OT (Septuagint/LXX) UTF8 Job Chapter 10:1-22.

Index: Greek OT (Septuagint/LXX) UTF8

 

Job 10

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]

10:1 καμνων τη ψυχη μου στενων επαφησω επ’ αυτον τα ρηματα μου λαλησω πικρια ψυχης μου συνεχομενος

10:2 και ερω προς κυριον μη με ασεβειν διδασκε και δια τι με ουτως εκρινας

10:3 η καλον σοι εαν αδικησω οτι απειπω εργα χειρων σου βουλη δε ασεβων προσεσχες

10:4 η ωσπερ βροτος ορα καθορας η καθως ορα ανθρωπος βλεψη

10:5 η ο βιος σου ανθρωπινος εστιν η τα ετη σου ανδρος

10:6 οτι ανεζητησας την ανομιαν μου και τας αμαρτιας μου εξιχνιασας

10:7 οιδας γαρ οτι ουκ ησεβησα αλλα τις εστιν ο εκ των χειρων σου εξαιρουμενος

10:8 αι χειρες σου επλασαν με και εποιησαν με μετα ταυτα μεταβαλων με επαισας

10:9 μνησθητι οτι πηλον με επλασας εις δε γην με παλιν αποστρεφεις

10:10 η ουχ ωσπερ γαλα με ημελξας ετυρωσας δε με ισα τυρω

10:11 δερμα και κρεας με ενεδυσας οστεοις δε και νευροις με ενειρας

10:12 ζωην δε και ελεος εθου παρ’ εμοι η δε επισκοπη σου εφυλαξεν μου το πνευμα

10:13 ταυτα εχων εν σεαυτω οιδα οτι παντα δυνασαι αδυνατει δε σοι ουθεν

10:14 εαν τε γαρ αμαρτω φυλασσεις με απο δε ανομιας ουκ αθωον με πεποιηκας

10:15 εαν τε γαρ ασεβης ω οιμμοι εαν τε ω δικαιος ου δυναμαι ανακυψαι πληρης γαρ ατιμιας ειμι

10:16 αγρευομαι γαρ ωσπερ λεων εις σφαγην παλιν δε μεταβαλων δεινως με ολεκεις

10:17 επανακαινιζων επ’ εμε την ετασιν μου οργη δε μεγαλη μοι εχρησω επηγαγες δε επ’ εμε πειρατηρια

10:18 ινα τι ουν εκ κοιλιας με εξηγαγες και ουκ απεθανον οφθαλμος δε με ουκ ειδεν

10:19 και ωσπερ ουκ ων εγενομην δια τι γαρ εκ γαστρος εις μνημα ουκ απηλλαγην

10:20 η ουκ ολιγος εστιν ο χρονος του βιου μου εασον με αναπαυσασθαι μικρον

10:21 προ του με πορευθηναι οθεν ουκ αναστρεψω εις γην σκοτεινην και γνοφεραν

10:22 εις γην σκοτους αιωνιου ου ουκ εστιν φεγγος ουδε οραν ζωην βροτων