We Love God!

God: "I looked for someone to take a stand for me, and stand in the gap" (Ezekiel 22:30)

The Puritans declared the sanctity of all honorable work. In so doing, they rejected a centuries-old division of callings into “sacred” and “secular”… This Puritan rejection of the dichotomy between sacred and secular work has far-reaching implications. It judges every honorable job to be of intrinsic value, and integrates every vocation with a Christian’s spiritual life. It makes every job consequential by regarding it as the arena for glorifying and obeying God and for expressing love (through service) to a neighbor.
Leland Ryken

If there lurks in most modern minds the notion that to desire our own good and earnestly hope for the enjoyment of it is a bad thing, I submit that this notion has crept in from Kant and the Stoics and is no part of the Christian faith. Indeed, if we consider the unblushing promises of reward and the staggering nature of the rewards promised in the Gospels, it would seem that Our Lord finds our desires not too strong, but too weak. We are half-hearted creatures, fooling around with drink and sex and ambition when infinite joy is offered us, like an ignorant child who wants to go on making mud pies in the slum because he cannot imagine what is meant by the offer of a holiday at the sea. We are far too easily pleased.
C.S. Lewis

Bible – Greek OT (Septuagint/LXX) UTF8 Proverbs Chapter 2:1-22.

Index: Greek OT (Septuagint/LXX) UTF8

 

Proverbs 2

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]

2:1 υιε εαν δεξαμενος ρησιν εμης εντολης κρυψης παρα σεαυτω

2:2 υπακουσεται σοφιας το ους σου και παραβαλεις καρδιαν σου εις συνεσιν παραβαλεις δε αυτην επι νουθετησιν τω υιω σου

2:3 εαν γαρ την σοφιαν επικαλεση και τη συνεσει δως φωνην σου την δε αισθησιν ζητησης μεγαλη τη φωνη

2:4 και εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και ως θησαυρους εξερευνησης αυτην

2:5 τοτε συνησεις φοβον κυριου και επιγνωσιν θεου ευρησεις

2:6 οτι κυριος διδωσιν σοφιαν και απο προσωπου αυτου γνωσις και συνεσις

2:7 και θησαυριζει τοις κατορθουσι σωτηριαν υπερασπιει την πορειαν αυτων

2:8 του φυλαξαι οδους δικαιωματων και οδον ευλαβουμενων αυτον διαφυλαξει

2:9 τοτε συνησεις δικαιοσυνην και κριμα και κατορθωσεις παντας αξονας αγαθους

2:10 εαν γαρ ελθη η σοφια εις σην διανοιαν η δε αισθησις τη ση ψυχη καλη ειναι δοξη

2:11 βουλη καλη φυλαξει σε εννοια δε οσια τηρησει σε

2:12 ινα ρυσηται σε απο οδου κακης και απο ανδρος λαλουντος μηδεν πιστον

2:13 ω οι εγκαταλειποντες οδους ευθειας του πορευεσθαι εν οδοις σκοτους

2:14 οι ευφραινομενοι επι κακοις και χαιροντες επι διαστροφη κακη

2:15 ων αι τριβοι σκολιαι και καμπυλαι αι τροχιαι αυτων

2:16 του μακραν σε ποιησαι απο οδου ευθειας και αλλοτριον της δικαιας γνωμης

2:17 υιε μη σε καταλαβη κακη βουλη η απολειπουσα διδασκαλιαν νεοτητος και διαθηκην θειαν επιλελησμενη

2:18 εθετο γαρ παρα τω θανατω τον οικον αυτης και παρα τω αδη μετα των γηγενων τους αξονας αυτης

2:19 παντες οι πορευομενοι εν αυτη ουκ αναστρεψουσιν ουδε μη καταλαβωσιν τριβους ευθειας ου γαρ καταλαμβανονται υπο ενιαυτων ζωης

2:20 ει γαρ επορευοντο τριβους αγαθας ευροσαν αν τριβους δικαιοσυνης λειους

2:21 χρηστοι εσονται οικητορες γης ακακοι δε υπολειφθησονται εν αυτη οτι ευθεις κατασκηνωσουσι γην και οσιοι υπολειφθησονται εν αυτη

2:22 οδοι ασεβων εκ γης ολουνται οι δε παρανομοι εξωσθησονται απ’ αυτης