We Love God!

God: "I looked for someone to take a stand for me, and stand in the gap" (Ezekiel 22:30)

The following are a smattering of examples of the “fig leaves” we wear: 1. We change the subject or crack jokes if an awkward or threatening subject arises. 2. We monopolize conversation, filling silences to keep others at bay and to keep from feeling like failures. 3. We live or die vicariously with a sports team. 4. We run from problems by watching TV, drinking, smoking, promiscuity, workaholism, compulsive eating. 5. We mock or “put in a box” those whose opinions or problems threaten our own commitments and behavior. 6. We get defensive, accusatory, testy, or talk loudly, or try to bully others to defend ourselves and make a show of competency. 7. We overdo penance by saying, “Poor me; I’m so horrible and such a failure,” by expressing maudlin repentance and wallowing in failures. 8. We minimize the seriousness of problems – “It’s nothing” – or the difficulty of change – “I promise “l’ll never do it again.” 9. We lie outright, to look good or to avoid looking bad. 10. We lie subtly, putting ourselves in the best light by innuendo, embellishment, or careful selection of data. This often accompanies subtle expressions of contempt or criticism for other people. 11. We think highly of our own opinions on every issue. 12. We tie up our identity in certain grandiose roles, like “counselor” or “parent” or “pastor.” Any of our functions and successes, real or imagined, can become fodder for self-deception. 13. We pray for help before performing a certain responsibility, and then rehearse our own success afterwards without thought of God.
David Powlison

We are meant to long supremely for the Lord Himself, for the Giver, not His gifts. The absence of blessings – rejection, vanity, reviling, illness, poverty – often is the crucible in which we learn to love God for who He is. In our idolatry we make gifts out to be supreme goods, and make the Giver into the errand boy of our desires.
David Powlison

    • Bible – thai – พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV เยเรมีย์ 45

    Posted on
    เยเรมีย์ 45
    ◀
    ▶
    45
    พระเจ้าทรงปลอบโยนบารุค
    1 ถ้อยคำซึ่งเยเรมีย์​ผู้​​พยากรณ์​บอกแก่บารุ​คบ​ุตรชายเนริยาห์เมื่อเขาเขียนถ้อยคำเหล่านี้ลงในหนังสือตามคำบอกของเยเรมีย์ ในปี​ที่สี่​​แห่​งรัชกาลเยโฮยาคิม ราชบุตรของโยสิยาห์ ​กษัตริย์​​แห่​งยูดาห์​ว่า​
    2 “​โอ​ บารุคเอ๋ย พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอล ตรัสแก่ท่านดังนี้​ว่า​
    3 ​เจ้​าว่า ‘​บัดนี้​ ​วิบัติ​​แก่​​ข้า​ เพราะพระเยโฮวาห์ทรงเพิ่มความทุกข์​เข้าที่​ความเศร้าโศกของข้า ข้าก็เหน็ดเหนื่อยด้วยการคร่ำครวญของข้า ข้าไม่ประสบความสงบเลย’
    4 ​เจ้​าจงบอกเขาว่า พระเยโฮวาห์ตรั​สด​ังนี้​ว่า​ ​ดู​​เถิด​ ​สิ​่งใดที่เราก่อสร้างขึ้น เราจะทำลายลง และสิ่งใดที่เราได้​ปลูก​ เราจะถอนขึ้นคือแผ่นดินนี้​ทั้งหมด​
    5 และเจ้าจะหาสิ่งใหญ่โตเพื่อตัวเองหรือ อย่าหามันเลย เพราะพระเยโฮวาห์ตรั​สว​่า ​ดู​​เถิด​ เราจะนำเหตุร้ายมาเหนือเนื้อหนังทั้งสิ้น ​แต่​เราจะให้​ชี​วิตของเจ้าแก่​เจ้​าเป็นบำเหน็จแห่งการสงครามในทุกสถานที่​ที่​​เจ้​าจะไป”
    ◀
    ☰
    ▶

    Related Articles: