All those dying in infancy, as well as those so mentally incapacitated that they are incapable of making an informed choice, are among the elect of God chosen by Him for salvation before the world began. The evidence for this view is scant, but significant. 1. In Romans 1:20 Paul describes people who are recipients of general revelation as being, “without excuse.” Does this imply that those who are not recipients of general revelation (i.e., infants) are therefore not accountable to God or subject to wrath? In other words, those who die in infancy have an “;excuse” in that they neither receive general revelation nor have the capacity to respond to it. 2. There are texts which appear to assert or imply that infants do not know good or evil and hence lack the capacity to make morally informed and thus responsible choices. According to Deuteronomy 1:39 they are said to “have no knowledge of good or evil.” 3. The story of David's son in 2 Samuel 12:15-23 (esp. v. 23)… What does it mean when David says “I shall go to him?” If this is merely a reference to the grave or death, in the sense that David, too, shall one day die and be buried, one wonders why he would say something so patently obvious! Also, it appears that David draws some measure of comfort from knowing that he will 'go to him.' It is the reason why David resumes the normal routine of life. It appears to be the reason David ceases from the outward display of grief. It appears to be a truth from which David derives comfort and encouragement. How could any of this be true if David will simply die like his son? It would, therefore, appear that David believed he would be reunited with his deceased infant. 4. There is consistent testimony of Scripture that people are judged on the basis of sins voluntary and consciously committed in the body. See 2 Corinthians 5:10; 1 Corinthians 6:9-10; Revelation 20:11-12. In other words, eternal judgment is always based on conscious rejection of divine revelation (whether in creation, conscience, or Christ) and willful disobedience. Are infants capable of either? There is no explicit account in Scripture of any other judgment based on any other grounds. Thus, those dying in infancy are saved because they do not (cannot) satisfy the conditions for divine judgment. 5. We have what would appear to be clear biblical evidence that at least some infants are regenerate in the womb, such that if they had died in their infancy they would be saved. This at least provides a theoretical basis for considering whether the same may be true of all who die in infancy. These texts include Jeremiah 1:5; Luke 1:15. 6. Some have appealed to Matthew 19:13-15 (Mark 10:13-16; Luke 18:15-17) where Jesus declares, “Let the little children come to me, and do not hinder them, for the kingdom of heaven belongs to such as these.” Is Jesus simply saying that if one wishes to be saved he/she must be as trusting as children, i.e., devoid of skepticism and arrogance? In other words, is Jesus merely describing the kind of people who enter the kingdom? Or is he saying that these very children were recipients of saving grace? 7. Given our understanding of the character of God as presented in Scripture, does He appear as the kind of God who would eternally condemn infants on no other ground than that of Adam's transgression? Admittedly, this is a subjective (and perhaps sentimental) question. But it deserves an answer, nonetheless.
Sam Storms

Bible – cebuano – Luke Chapter 7:1-50.

Index: Cebuano Bible

 

Luke 7

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]

7:1 ¶ Ug tapus siya makasulti niining iyang tanang mga pulong nga nadungog sa mga tawo, siya misulod sa Capernaum.

7:2 Ug didtoy usa ka kapitan nga may ulipon nga iyang minahal, nga nagmasakit ug nagpinal.

7:3 Sa pagkadungog niya mahitungod kang Jesus, siya nagsugog mga anciano sa mga Judio ngadto kaniya sa paghangyo kaniya nga unta adtoon ug ayohon niya ang iyang ulipon.

7:4 Ug sa pag-abut nila kang Jesus, sila nagpakiluoy kaniya sa hilabihan gayud, nga nanag-ingon, “Siya takus buhatan mo niini,

7:5 kay siya nahigugma sa atong nasud ug gibuhatan kita niya sa atong sinagoga.”

7:6 Ug si Jesus mikuyog kanila. Ug sa dili na siya halayo sa balay, ang kapitan misugog mga higala ngadto kaniya sa pag-ingon kaniya, “Ginoo, ayaw na lang pagbudlaya ang imong kaugalingon, kay ako dili takus sa pagpasilong kanimo ilalum sa akong atop;

7:7 mao man gani nga wala ako mangahas sa pag-adto kanimo. Apan isulti mo lang ang pulong, ug himoa nga mamaayo ang akong sulogoon.

7:8 Kay ako maoy usa ka tawo nga ubos sa pagbuot sa uban, ug ako may mga sundalo nga ubos sa akong pagmando; ug sa moingon ako sa usa, `Umadto ka,` siya moadto; ug sa lain, `Umari ka,` siya moduol; ug sa akong ulipon, `Buhata kini,` siya mobuhat niini.”

7:9 Ug sa pagkadungog ni Jesus niini, siya nahibulong kaniya, ug miliso ug miingon sa panon sa katawhan nga mikuyog kaniya, “Sultihan ko kamo, nga bisan sa Israel wala pa akoy nakitang pagsalig nga sama niini.”

7:10 Ug sa diha nga ang mga sinugo nahiuli na sa balay, ilang nakita ang ulipon nga maayo na.

7:11 ¶ Ug sa wala madugay si Jesus miadto sa usa ka lungsod nga ginganlan ug Nain, ug mikuyog kaniya ang iyang mga tinun-an ug ang usa ka dakung panon sa katawhan.

7:12 Ug sa nagkahiduol na siya sa pultahan sa lungsod, tan-awa, dihay giyayongan paingon sa gawas nga usa ka minatay nga bugtong anak nga lalaki sa usa ka inahan nga balo, ug ang usa ka dakung panon sa katawhan gikan sa lungsod mikuyog sa babaye.

7:13 Sa pagkakita sa Ginoo kaniya, siya naluoy kaniya ug miingon kaniya, “Ayaw na paghilak.”

7:14 Ug siya miduol ug iyang gikuptan ang lungon, ug ang mga nanagyayong niini mihunong. Ug siya miingon, “Dong, ingnon ko ikaw, bangon.”

7:15 Ug ang namatay milingkod ug misugod sa pagsulti. Ug gihatag niya siya ngadto sa iyang inahan.

7:16 Ug ang tanan giabut ug kahadlok; ug ang Dios gidalayeg nila nga nanag-ingon, “Usa ka dakung profeta nahitungha sa atong kinataliwad-an!” ug, “Ang Dios nagduaw sa iyang katawhan!”

7:17 Ug kining sultiha mahitungod kaniya mikaylap sa tibuok Judea ug sa tibuok kasikbit nga kayutaan.

7:18 Ug unya si Juan gisuginlan sa iyang mga tinun-an mahitungod niining tanang mga butanga.

7:19 ¶ Ug sa natawag ni Juan ang duha sa iyang mga tinun-an, iyang gisugo sila ngadto sa Ginoo sa pag-ingon, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabut pa ba kamig lain?”

7:20 Ug sa pag-abut sa mga tawo ngadto kaniya, sila miingon, “Kanimo gipaanhi kami ni Juan nga Bautista sa pagpangutana, `Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabut pa ba kamig lain?`”

7:21 Niadtong tungora siya nagpang-ayo sa daghang mga tawo gikan sa mga sakit ug sa mga balatian ug sa mga dautang espiritu, ug daghan ang mga buta nga iyang gihatagan ug panan-aw.

7:22 Ug unya mitubag siya kanila, “Lakaw kamo ug suginli ninyo si Juan sa inyong nakita ug nadungog: ang mga buta makakita na, ang mga bakul makalakaw na, ang mga sanlahon nangahinlo, ug ang mga bungol makabati na, ang mga patay gipamanhaw, ang mga kabus gikawalihan sa maayong balita.

7:23 Ug bulahan kadtong dili makakaplag dinhi kanako sa kahigayonan nga makapasibug kaniya gikan kanako.”

7:24 Ug sa nakalakaw na ang mga sinugo ni Juan, si Jesus misugod sa pagsulti ngadto sa mga panon sa katawhan mahitungod kang Juan. Siya miingon, “Unsa bay inyong giadto aron tan-awon didto sa mga awaaw? Ang usa ba ka bagakay nga ginakusokuso sa hangin?

7:25 Nan, unsa man diay ang inyong giadto aron tan-awon? Ang usa ba ka tawong nagsul-ob ug luho nga mga bisti? Tan-awa, ang mga nanagsul-ob ug mga bisti nga nanggilak sa katahum, ug nanagpuyo sa kaluho, anaa sa mga palasyo sa mga hari.

7:26 Unsa man lagi ang inyong giadto aron tan-awon? Ang usa ba ka profeta? Oo, tug-anan ko kamo, ug labaw pa gani sa profeta.

7:27 Kay kini siya mao man ang gihisgutan sa nahisulat nga nagaingon: `Tan-awa, igapadala ko ang akong magsasangyaw nga magauna kanimo; siya mao ang magaandam sa imong dalan sa atubangan mo.`

7:28 Sultihan ko kamo, nga sa mga gianak ug babaye, walay molabaw pa ka daku kay kang Juan; ngani, ang labing gamay diha sa gingharian sa Dios daku pa kay kaniya.”

7:29 (Sa pagkadungog nila niini, ang tanang katawhan ug ang mga maniningil sa buhis miila sa pagkamatarung sa Dios, sanglit nabautismohan man sila sa bautismo ni Juan;

7:30 apan ang mga Fariseo ug ang mga batid sa balaod misalikway sa katuyoan sa Dios alang kanila, sanglit wala man sila magpabautismo kang Juan.)

7:31 Ug ang Ginoo miingon, “Nan, sa unsa ko ba ikapanig-ingon ang mga tawo niining kaliwatana, ug nahisama ba sila sa unsa?

7:32 Nahisama sila sa mga kabataan nga managlingkod sa baligyaanan ug managsinggitay ang usa sa usa, nga magaingon: Gitokahan bitaw namo kamog plawta, apan wala man kamo mosayaw; nagminatay kami, apan wala man kamo manghilak.`

7:33 Kay si Juan nga Bautista mianhi nga wala magkaon ug tinapay ni mag-inum ug bino; ngani, nanag-ingon kamo, `Kana siya giyawaan.`

7:34 Ang Anak sa Tawo mianhi nga nagakaon ug nagainom; ug kamo nagaingon, `Tan-awa kana siya, usa ka tawong ulitan, palainom ug bino, ug higala sa mga maniningil sa buhis ug sa mga makasasala!`

7:35 Apan ang kaalam ginamatarung baya sa tanang mga manggialamon.”

7:36 ¶ Ug si Jesus gidapit sa usa sa mga Fariseo sa pagkaon uban kaniya, ug siya miadto sa balay sa Fariseo ug milingkod tambong sa kan-anan.

7:37 Ug tan-awa, dihay babaye sa lungsod, usa ka makasasala, nga sa pagkasayud niya nga si Jesus didto naglingkod tambong sa kan-anan sa balay sa Fariseo, miabut nga nagdalag pahumot nga sinulod sa usa ka tibodtibod nga alabastro.

7:38 Ug sa nagtindog siya sa luyo sa tiilan ni Jesus ug naghilak, iyang gisugdan ang paghumod sa mga tiil niya pinaagi sa sa iyang mga luha, ug gipahiran kini pinaagi sa buhok sa iyang ulo, ug gihagkan ang iyang mga tiil ug unya gihaplasan kini sa pahumot.

7:39 Ug sa pagkakita niini sa Fariseo nga nagdapit kaniya, siya misulti sa iyang kaugalingon nga nag-ingon, “Kon profeta pa kining tawhana, mahibalo unta siya kon kinsa ug unsang pagkababayhana ang nagahikap kaniya, kay kini siya makasasala.”

7:40 Ug sa pagtubag kaniya si Jesus miingon, “Simon, aduna unta akoy isulti kanimo.” Ug siya mitubag, “Isulti lang, Magtutudlo.”

7:41 Si Jesus miingon, “Dihay usa ka tawong tigpahulam ug kuwarta; ug kaniya nakautang ang duha ka tawo, ang usa utangan kaniyag lima ka gatus ka denario ug ang usa utangan ug kalim-an ka denario.

7:42 Ug kay wala man silay ikabayad, silang duha iyang gipasaylo. Karon kinsa man kanila ang labing mahigugma kaniya?”

7:43 Si Simon mitubag, “Sa akong paghunahuna, siya nga gipasayloan ug daghan.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Husto ang imong hukom.”

7:44 Ug sa nakaliso siya sa pag-atubang sa babaye, siya miingon kang Simon, “Nakita mo ba kining babaye? Misaka ako sa imong balay, ug wala mo ako hatagig tubig alang sa akong mga tiil; apan siya, gihumod niya ang akong mga tiil pinaagi sa iyang mga luha ug gipahiran niya kini sa iyang buhok.

7:45 Wala ako nimo hagki, apan sukad sa akong paghisulod dinhi siya walay undang sa paghalok sa akong mga tiil.

7:46 Ang akong ulo wala nimo hisoig lana, apan ang akong mga tiil iyang gihaplasan ug pahumot.

7:47 Busa, sultihan ko ikaw, nga ang iyang daghanan nga mga sala gipasaylo kay daku man ang iyang paghigugma; apan siya nga gipasayloan ug diyutay lamang, diyutay rag paghigugma.”

7:48 Ug siya miingon sa babaye, “Ang imong mga sala gipasaylo na.”

7:49 Unya sila nga nanambong sa kan-anan uban kaniya misugod sa pag-ingon tali sa ilang kaugalingon, “Kinsa ba kining tawhana nga nagahimo man bisan pa sa pagpasaylog mga sala?”

7:50 Ug siya miingon sa babaye, “Ang imong pagsalig nakaluwas kanimo; lumakaw ka nga malinawon.”