1. Confession should generally me made to an individual. There are exceptions, of course - as, for example when a sin has been against a whole group. But normally confession to all the church is not required to restore one to fellowship with the whole congregation. 2. If the sin has been against a fellow Christian, it is to that person that we must make confession (cf. Mt. 5:23-24). The rule of thumb is, the confession should not exceed the range of commission. 3. If the sin is not against a person, and if it is such that we need to confess it and gain spiritual counsel and support, we must go to a mature Christian. This cannot be stressed enough! An immature Christian should not be expected to carry such burdens. Moreover, confession to the immature may provide a temptation to gossip. Along this line, those whom we would confide in must be people of prayer. 4. The confession must be concrete, not amorphous. This is not to suggest, however, that all the lurid details be shared. One sins in confession if his recounting becomes voyeurism. 5. Confessing sins to one another is not a law, but a divinely given help and is to be practiced only as God directs.
Kent Hughes

Bible – dutch – FREE Online Hollands Statenvertaling. Numeri Chapter 13:1-33.

Main Index: Hollands Statenvertaling

 

Numeri 13

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]

13:1 En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

13:2 Zend u mannen uit: die het land Kanaan verspieden, hetwelk Ik den kinderen Israels geven zal; van elken stam zijner vaderen zult gijlieden een man zenden, zijnde ieder een overste onder hen.

13:3 Mozes dan zond hen uit de woestijn van Paran, naar den mond des HEEREN; al die mannen waren hoofden der kinderen Israels.

13:4 En dit zijn hun namen: van den stam van Ruben, Sammua, de zoon van Zaccur.

13:5 Van den stam van Simeon, Safat, de zoon van Hori.

13:6 Van den stam van Juda, Kaleb, de zoon van Jefunne.

13:7 Van den stam van Issaschar, Jigeal, de zoon van Jozef.

13:8 Van den stam van Efraim, Hosea, de zoon van Nun.

13:9 Van den stam van Benjamin, Palti, de zoon van Rafu.

13:10 Van den stam van Zebulon, Gaddiel, de zoon van Sodi.

13:11 Van den stam van Jozef, voor den stam van Manasse, Gaddi, de zoon van Susi.

13:12 Van den stam van Dan, Ammiel, de zoon van Gemalli.

13:13 Van den stam van Aser, Sethur, de zoon van Michael.

13:14 Van den stam van Nafthali, Nachbi, de zoon van Wofsi.

13:15 Van den stam van Gad, Guel, de zoon van Machi.

13:16 Dit zijn de namen der mannen, die Mozes zond, om dat land te verspieden; en Mozes noemde Hosea, den zoon van Nun, Jozua.

13:17 Mozes dan zond hen, om het land Kanaan te verspieden; en hij zeide tot hen: Trekt dit henen op tegen het zuiden, en klimt op het gebergte;

13:18 En beziet het land, hoedanig het zij, en het volk, dat daarin woont, of het sterk zij of zwak, of het weinig zij of veel;

13:19 En hoedanig het land zij, waarin hetzelve woont, of het goed zij of kwaad; en hoedanig de steden zijn, in dewelke hetzelve woont, of in legers, of in sterkten;

13:20 Ook hoedanig het land zij, of het vet zij of mager, of er bomen in zijn of niet; en versterkt u, en neemt van de vrucht des lands. Die dagen nu waren de dagen der eerste vruchten van de wijndruiven.

13:21 Alzo trokken zij op, en verspiedden het land, van de woestijn Zin af tot Rechob toe, waar men gaat naar Hamath.

13:22 En zij trokken op in het zuiden, en kwamen tot Hebron toe, en daar waren Ahiman, Sesai en Talmai, kinderen van Enak; Hebron nu was zeven jaren gebouwd voor Zoan in Egypte.

13:23 Daarna kwamen zij tot het dal Eskol, en sneden van daar een rank af met een tros wijndruiven, dien zij droegen met tweeen, op een draagstok; ook van de granaatappelen en van de vijgen.

13:24 Diezelve plaats noemde men het dal Eskol, ter oorzake van den tros, dien de kinderen Israels van daar afgesneden hadden.

13:25 Daarna keerden zij weder van het verspieden des lands, ten einde van veertig dagen.

13:26 En zij gingen heen, en kwamen tot Mozes en tot Aaron, en tot de gehele vergadering der kinderen Israels, in de woestijn van Paran, naar Kades; en brachten bescheid weder aan hen, en aan de gehele vergadering, en lieten hun de vrucht des lands zien.

13:27 En zij vertelden hem, en zeiden: Wij zijn gekomen tot dat land, waarheen gij ons gezonden hebt; en voorwaar, het is van melk en honig vloeiende, en dit is zijn vrucht.

13:28 Behalve dat het een sterk volk is, hetwelk in dat land woont, en de steden zijn vast, en zeer groot; en ook hebben wij daar kinderen van Enak gezien.

13:29 De Amalekieten wonen in het land van het zuiden; maar de Hethieten, en de Jebusieten, en de Amorieten wonen op het gebergte; en de Kanaanieten wonen aan de zee, en aan den oever van de Jordaan.

13:30 Toen stilde Kaleb het volk voor Mozes, en zeide: Laat ons vrijmoedig optrekken, en dat erfelijk bezitten; want wij zullen dat voorzeker overweldigen!

13:31 Maar de mannen, die met hem opgetrokken waren, zeiden: Wij zullen tot dat volk niet kunnen optrekken, want het is sterker dan wij.

13:32 Alzo brachten zij een kwaad gerucht voort van het land, dat zij verspied hadden, aan de kinderen Israels, zeggende: Dat land, door hetwelk wij doorgegaan zijn, om het te verspieden, is een land, dat zijn inwoners verteert; en al het volk, hetwelk wij in het midden van hetzelve gezien hebben, zijn mannen van grote lengte.

13:33 Wij hebben ook daar de reuzen gezien, en de kinderen van Enak, van de reuzen; en wij waren als sprinkhanen in onze ogen, alzo waren wij ook in hun ogen.