There is a vast difference between such an affection and that selfish and unhallowed friendship to God which terminates on our own happiness as its supreme motive and end. If a man in his supposed love to God has no ultimate regard except to his own happiness, if he delights in God not for what He is but for what He is to him, in such a sentiment there is no moral virtue. There is indeed great love of self but no true love of God. But where the enmity of the carnal mind is slain, the soul is reconciled to the divine character as it is. God Himself in the fullness of His manifested glory becomes the object of devout and delighted contemplation. In his more favored hours, the views of a good man are in a great measure diverted from himself. As his thoughts glance toward the varied excellence of the deity, he scarcely stops to inquire whether the being whose character fills his mind and in comparison of whose dignity and beauty all things are atoms and vanity will extend his mercy to him. His soul cleaves to God and in the warmth and fervor of devout affection, he can often say, “Whom have I in heaven but Thee, and there is none on the earth that I desire beside Thee, as the hart pants after the waterbrooks, so pants my soul after Thee, O God.”
Gardiner Spring

Bible – dutch – FREE Online Hollands Statenvertaling. Hooglied van Salomo Chapter 5:1-16.

Main Index: Hollands Statenvertaling

 

Hooglied van Salomo 5

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]

5:1 Ik ben in Mijn hof gekomen, o Mijn zuster, o bruid! Ik heb Mijn mirre geplukt met Mijn specerij; Ik heb Mijn honigraten met Mijn honig gegeten; Ik heb Mijn wijn, mitsgaders Mijn melk gedronken. Eet, vrienden! drinkt, en wordt dronken, o liefsten!

5:2 Ik sliep, maar mijn hart waakte, de stem mijns Liefsten, Die klopte, was: Doe Mij open, Mijn zuster, Mijn vriendin, Mijn duive, Mijn volmaakte! want Mijn hoofd is vervuld met dauw, Mijn haarlokken met nachtdruppen.

5:3 Ik heb mijn rok uitgetogen, hoe zal ik hem weder aantrekken? Ik heb mijn voeten gewassen, hoe zal ik ze weder bezoedelen?

5:4 Mijn Liefste trok Zijn hand van het gat der deur; en mijn ingewand werd ontroerd om Zijnentwil.

5:5 Ik stond op, om mijn Liefste open te doen; en mijn handen drupten van mirre, en mijn vingers van vloeiende mirre, op de handvaten des slots.

5:6 Ik deed mijn Liefste open, maar mijn Liefste was geweken, Hij was doorgegaan; mijn ziel ging uit vanwege Zijn spreken; ik zocht Hem, maar ik vond Hem niet, ik riep Hem, doch Hij antwoordde mij niet.

5:7 De wachters, die in de stad omgingen, vonden mij, zij sloegen mij, zij verwondden mij; de wachters op de muren namen mijn sluier van mij.

5:8 Ik bezweer u, gij dochters van Jeruzalem! indien gij mijn Liefste vindt, wat zult gij Hem aanzeggen? Dat ik krank ben van liefde.

5:9 Wat is uw Liefste meer dan een ander liefste, o gij schoonste onder de vrouwen! wat is uw Liefste meer dan een ander liefste, dat gij ons zo bezworen hebt!

5:10 Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tien duizend.

5:11 Zijn hoofd is van het fijnste goud, van het dichtste goud; Zijn haarlokken zijn gekruld, zwart als een raaf.

5:12 Zijn ogen zijn als der duiven bij de waterstromen, met melk gewassen, staande als in kasjes der ringen.

5:13 Zijn wangen zijn als een bed van specerijen, als welriekende torentjes; Zijn lippen zijn als lelien, druppende van vloeiende mirre.

5:14 Zijn handen zijn als gouden ringen, gevuld met turkoois; Zijn buik is als blinkend elpenbeen, overtogen met saffieren.

5:15 Zijn schenkelen zijn als marmeren pilaren, gegrond op voeten van het dichtste goud; Zijn gestalte is als de Libanon, uitverkoren als de cederen.

5:16 Zijn gehemelte is enkel zoetigheid, en al wat aan Hem is, is gans begeerlijk. Zulk een is mijn Liefste; ja, zulk een is mijn Vriend, gij dochters van Jeruzalem!