We Love God!

God: "I looked for someone to take a stand for me, and stand in the gap" (Ezekiel 22:30)

A thankful heart is one of the primary identifying characteristics of a believer. It stands in stark contrast to pride, selfishness, and worry. And it helps fortify the believer’s trust in the Lord and reliance of His provision, even in the toughest times. No matter how choppy the seas become, a believer’s heart is buoyed by constant praise and gratefulness to the Lord.
John MacArthur

Latin Vulgate Job Chapter 30:1-31.

Index: Latin Vulgate

 

Job 30

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]

30:1 nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei

30:2 quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni

30:3 egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria

30:4 et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum

30:5 qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant

30:6 in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream

30:7 qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant

30:8 filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes

30:9 nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium

30:10 abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur

30:11 faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum

30:12 ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis

30:13 dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium

30:14 quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt

30:15 redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea

30:16 nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis

30:17 nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt

30:18 in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me

30:19 conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri

30:20 clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me

30:21 mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi

30:22 elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide

30:23 scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi

30:24 verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis

30:25 flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi

30:26 expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae

30:27 interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis

30:28 maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi

30:29 frater fui draconum et socius strutionum

30:30 cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate

30:31 versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium