Index: Afrikaans

Job 39

[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]

39:1 Kan jy prooi jag vir die leeuin? Of die honger van die jong leeus stil maak

39:2 as hulle neerbuig in die lêplekke, klaar sit in die skuilplek om te loer?

39:3 Wie berei vir die kraai sy spys as sy kleintjies roep tot God, ronddwaal by gebrek aan voedsel?

39:4 Weet jy die tyd as die steenbokke lam? Neem jy dit waar as die takbokooie voortbring?

39:5 Tel jy die maande wat hulle dragtig is? En weet jy die tyd dat hulle lam?

39:6 Hulle buig hul krom, bring hulle kleintjies voort–weg is hulle weë!

39:7 Hulle kleintjies word sterk, word groot in die veld, loop weg en kom na hulle nie terug nie.

39:8 Wie het die wilde-esel so vry laat loop? En wie het die bande van die woestyn-esel losgemaak?

39:9 Vir hom het Ek die wildernis sy huis gemaak en die brak land sy woonplek.

39:10 Hy lag oor die gewoel van die stad; die geskreeu van die drywer hoor hy nie.

39:11 Die omgewing van die berge is sy weiveld; en al wat groen is, soek hy uit.

39:12 Sal die buffel gewillig wees om jou te dien? Of sal hy vernag by jou krip?

39:13 Kan jy die buffel aan die ploegvoor bind met sy trektou? Of sal hy die laagtes agter jou eg?

39:14 Sal jy op hom vertrou, omdat sy krag groot is? En aan hom jou arbeid oorlaat?

39:15 Kan jy op hom reken, dat hy jou gesaaide sal inbring en bymekaarmaak op jou dorsvloer?

39:16 Die vlerk van die volstruis klap vrolik. Is dit ‘n sagaardige vleuel en veer?

39:17 Want sy laat haar eiers op die grond lê en hou hulle warm op die grond;

39:18 en vergeet dat ‘n voet dit kan stukkend druk en die wilde diere van die veld dit kan vertrap.

39:19 Hard behandel sy haar kleintjies asof dit nie hare is nie; is haar moeite tevergeefs–sy is nie bekommerd nie.

39:20 Want God het haar die wysheid ontsê en haar geen deel gegee aan die verstand nie.

39:21 Wanneer sy haarself in die hoogte klap, lag sy oor die perd en sy ruiter.

39:22 Gee jy aan die perd sterkte? Beklee jy sy nek met maanhare?

39:23 Laat jy hom spring soos die sprinkaan? Sy trotse gesnuif is ‘n verskrikking.

39:24 Hy grawe in die laagte en is vrolik in sy krag; hy trek uit, die stryd tegemoet.

39:25 Hy lag oor die vrees en word nie verskrik nie en draai nie om vir die swaard nie.

39:26 Op hom rammel die pylkoker, die flikkerende spies en lans.

39:27 Onstuimig en wild verslind hy die grond en staan nie stil as die basuin klink nie.

39:28 By elke basuinstoot sê hy: Heag! En van ver ruik hy die oorlog, die donderroep van die leërowerstes en die oorlogsgeskreeu.

39:29 Sweef die valk opwaarts deur jou verstand en sprei sy vlerke uit na die suide toe?

39:30 Of vlieg die adelaar hoog op jou bevel en bou hy hoog sy nes?

39:31 Op die rots woon hy en vernag hy, op die rotspunt en bergvesting.

39:32 Daarvandaan loer hy op voedsel, sy oë kyk in die verte.

39:33 Ook slurp sy kleintjies bloed, en waar gesneuweldes lê, daar is hy.

39:34 En die HERE het Job geantwoord en gesê:

39:35 Wil die berisper met die Almagtige twis? Laat hy wat God teregwys, hierop antwoord!

39:36 Toe het Job die HERE geantwoord en gesê:

39:37 Kyk, ek is te gering. Wat kan ek U antwoord? Ek lê my hand op my mond.

39:38 Een maal het ek gespreek, maar sal nie meer antwoord nie; ja, twee maal, maar ek sal nie voortgaan nie.